Wpisy oznaczone tagiem "Biblioteczka Zakiry" (28)  

W starym, wytartym notatniku kryje się kronika pewnej miłości, która rozkwitła po zakończeniu II wojny światowej gdzieś w Karolinie Północnej. Noah Calhoun odczytuje ją wieczorami w domu opieki pewnej kobiecie cierpiącej na chorobę Alzheimera. Dzięki sile uczucia przeżywa na nowo cudowne chwile swojej wielkiej miłości. Przypomina sobie, kiedy w 1932 roku po raz pierwszy zobaczył Allie Nelson - ich potajemne spotkania, wspólne wakacje i trudny okres rozstania, gdy zniknęła z jego życia na czternaście lat...

Spodziewałam się czegoś innego, ale było to dobre zaskoczenie! Książka jest króciutka, ja ją przeczytałam w jeden wieczór- i w tym wypadku nawet tym wybitnie niewrażliwym polecam paczkę chusteczek! Nie będę zdradzać zakończenia, powiem tylko że jest niesamowite, i kidy do niego doszłam moje usta przybrały kształy litery "O"... Wzrusza, ale nie pozostaje w głowie na długo; ot, taki, wyciszacz, przy którym można uwolnić nagromadzone emocje (razem ze łzami)

8/10

To była miłość od pierwszego wejrzenia. Siedemnastoletni Arnie Cunningham zobaczył Christine i zdecydował, że musi ona należeć do niego. Zafascynowany, nie słuchał ostrzeżeń najlepszego przyjaciela ani swojej dziewczyny, która go w końcu opuściła, pokonana przez rywalkę. Rodzice, nauczyciele i wrogowie Arniego przekonali się, co znaczy stanąć na drodze mściwej i bezlitosnej Christine. Bo Christine to nie kobieta. To siejący zło i śmierć Plymouth fury rocznik 1958, samochód widmo.

Kiedy doczytałam opis do końca, moja mina wyrażała mniej więcej "What?"- przecież to książka o samochodzie... nie jestem ich wielką fanką, a tym bardziej nie ma powodu by się ich bać... Po raz kolejny King udowodnił mi, jak bardzo się mylę! Będąc w trakcie czytania,wracając po ciemku do domu autentycznie obawiałam się każdego nadjeżdżającego samochodu!
Jedyne co mnie rozczarowało to zakończenie... spodziewałam się wybuchu bomby, a dostałam małe sztuczne ognie... mimo to, polecam!

9/10

W głowie się nie mieści... Historia małego chłopca, bitego i maltretowanego przez ojczyma, życie nawet później, kiedy już uwolnił się z rąk tyrana wciąż było pełne cierpień i potknięć... nie mogłam czytać więcej niż kilka stron dziennie, najgorsze w tym wszystkim jest to, że to jest AUTENTYCZNA historia... jak mam to ocenić? Jak mam powiedzieć, czy książka mi się podobała czy nie? NIe potrafię...

To właśnie z tą książką wkroczyłam w nowy rok i wydaje mi się, że był to dobry wybór- poszło gładko, lekko i harmonijnie… nie jest to lektura, która poruszyła we mnie jakąś głęboko ukrytą strunę, nie mam po niej praktycznie żadnych przemyśleń czy rozważań,  nie mniej jednak czytało mi się bardzo przyjemnie: pochłonęłam ją w całości „za jednym posiedzeniem”, kiedy bezsenność znów dała mi się we znaki… trochę rozczarowałam się opisami, które jak dla mnie były bardzo skromne, nie dałam się wciągnąć w kraj cudownie pachnącej lawendy.
Ale też zostałam bardzo pozytywnie zaskoczona!  słowem wstępu: nie lubię książek polskich autorów (to ci paradoks), po prostu w jakiś sposób mnie odrzucają, po tę sięgnęłam ponieważ… nic innego nie było w domu, a chciałam odnaleźć coś nowego…
Niespodzianka: nad każdym nagłówkiem kolejnego rozdziału znajduje się nazwa oraz wykonawca utworu, który autorka podsuwa nam jako dopełnienie samych słów… jak dla mnie bomba. Jeżeli Lisa Angels dobrnęła do tego momentu, pewnie też jest zachwycona Nigdy się z czymś takim nie spotkałam i nie spodziewałam się znaleźć tego w polskiej książce- duży plus dla autorki.
Ogólnie polecam- ale na wyciszenie, a nie wypieki na twarzy i szukanie nowych wrażeń

7/10 +1 za niespodziankę

Czytanie tej książki, cóż to była za przygoda... sięgnęłam po nią z kilku powodów, ale byłam przekonana, że mnie zanudzi - ponieważ to powieść epistolarna (składająca się z listów) ale jestem nią absolutnie zachwycona! Warto przeczytać, choćby po to, żeby dowiedzieć się czym było owo osobliwe stowarzyszenie... ostrzegam, to książka przy której będziesz płakać- w połowie przypadków ze smutku, w drugiej połowie- ze śmiechu Krótka, podnosząca na duchu w jeden wieczór- i nie utuczy przy tym jak czekolada Polecam!

Jest rok 1946. Juliet, młoda pisarka, objeżdża zniszczoną Anglię, promując swą książkę i szukając tematu do następnej. Przypadkiem dowiaduje się o małej wyspie, na której istnieje dziwne Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek. Powołali je podczas wojny rolnicy i gospodynie, by uratować kilka osób przed aresztowaniem. Ale jak się ma literatura do placka z obierek? Zaciekawiona Juliet odwiedza wyspę, co zupełnie zmienia jej życie...

10/10

Snajper. Historia najniebezpieczniejszego snajpera w dziejach armii amerykańskiej... moja pierwsza "biografia", choć ta książka to raczej opowieść o realiach wojny w Iraku czy Bagdadzie, o niesamowitym męstwie i odwadze SEALS'ÓW. Jestem pod ogromnym wrażeniem, polecam każdemu! Chris kyle (rebelianci nazywali go diabłem), mężczyzna który miał w życiu trzy priorytety: Bóg, ojczyzna, rodzina. W takiej właśnie kolejności... chociaż już nie żyje, na zawsze będzie zapamiętany jako najlepszy snajper w dziejach... książka nie tylko dla miłośników militariów, polecam każdemu!

10/10

Landon Carter, rozpoczyna naukę w ostatniej klasie szkoły średniej. Jego ojciec kongresman pragnie, by syn zrobił karierę - tymczasem Landon, podobnie, jak reszta klasy, nie zaczął jeszcze zastanawiać się, co zrobić z dorosłym życiem. Jedynie Jamie Sullivan, cicha, spokojna dziewczyna opiekująca się owdowiałym ojcem, pastorem, jest inna. Nie rozstaje się z Biblią, nie chodzi na prywatki, a dzień bez dobrego uczynku uważa za stracony...

Nie bez powodu ta książka została oznaczona gwiazdką na mojej liście... płakałam - tak bardzo mnie poruszyła, byłam pod ogromnym wrażeniem, długo nie mogłam przestać o niej myśleć (zdumiał mnie również fakt, mężczyzna potrafił napisać taki wyciskacz łez...) Pomimo nieco pompatycznego tytułu, książka jest niesamowita, nie tylko dla nastolatków!
P.S. Na jej podstawie powstał również bardzo dobry film pt. " Szkoła Uczuć"

10/10

Nagły ślub... upokorzona panna młoda... zauroczony mąż...
Kim jest ta piekielnica, która ośmieliła się zakłócić Johnowi Barronowi spokój podczas szalonego wieczoru towarzyskiego w Londynie? Czyżby to była dziewczyna, którą - zmuszony przez ojca - niegdyś poślubił? Ta, którą porzucił, nim nastał świt po nocy poślubnej? Ta, której imienia nawet nie pamięta?
Owszem, to ta sama osoba... a jednak niezupełnie. Mallory nie jest już bowiem naiwną, przestraszoną dziewczyną; jest dojrzałą kobietą, która wie, czego pragnie, i uparcie się tego domaga - chce, by wiarołomny mąż zwrócił jej wolność!

Książka bardzo mi się podobała, chociaż to kolejne romansidło... ale dość nieprzewidywalne i ambitne Akcja szybka, nierozwleczona, od razu zakochałam się w Johnie - no cóż, mam słabość do czarnych charakterów

9/10

Carrie White jest inna niż jej rówieśnicy. Nie chodzi na prywatki, nie interesują się nią chłopcy, stanowi obiekt kpin i docinków. Matka – religijna fanatyczka – za wszelką cenę usiłuje uchronić ją przed grzechem. Pewnego razu Carrie się jednak buntuje i idzie na szkolny bal. Gdy tam pada ofiarą okrutnego żartu, rozpętuje się piekło... dziewczyna jest telekinetką o olbrzymiej mocy, której postanawia użyć, by zemścić się na prześladowcach. Ci, którzy ją dręczyli, gorzko tego pożałują.

Krótko, zwięźle i na temat: Świetna, szokująca i hipnotyzująca, nie mogłam się oderwać! Już wiem, czemu nazywają go mistrzem horroru

8,5/10

Słynny detektyw Herkules Poirot wybiera się na rejs po Nilu ekskluzywnym statkiem wycieczkowym "Karnak". Na rejs wybrało się znamienite towarzystwo - między innymi znana na całym świecie piękna i młoda milionerka Linnet Doyle ze swym świeżo poślubionym mężem, Simonem. Młoda para jest właśnie w trakcie podróży poślubnej. Już pierwszego dnia Poirot zauważa, że nie wszyscy dobrze życzą państwu Doyle. Pewna młoda kobieta ewidentnie młodą parę prześladuje i prowokuje do sprzeczek, ku wielkiemu oburzeniu obojga (zwłaszcza Simona). Okazuje się, że to Jacqueline de Bellefort, była narzeczona Doyle'a, która wciąż nie może się pogodzić z jego utratą i od dłuższego czasu uprzykrza młodym małżonkom życie. Sytuacja staje się niebezpieczna, gdy pewnego dnia podczas zwiedzania egipskiej świątyni, Linnet o mały włos nie zostaje uderzona wielkim głazem. Dla Poirota staje się jasne, że milionerce grozi śmiertelne niebezpieczeństwo; detektyw postanawia ją chronić.

Ustalmy coś: nie jestem fanką kryminałów. Ale liczyłam, że tak książka tak polecanej przez wszystkich autorki, dodatkowo w oryginale, a nie w polskim tłumaczeniu mi się spodoba... niekoniecznie. Pomijając poruszaną tematykę, akcja moim zdaniem albo za bardzo się rozwlekała, albo przesadnie pędziła... do tego ilość bohaterów, nie do zapamiętania...

2/10

Akcja tragedii rozgrywa się w średniowiecznej Szkocji. Makbet, jeden ze znakomitych wodzów wojsk króla Duncana, jadąc przez wrzosowisko wraz ze swoim przyjacielem, Bankiem, spotyka trzy wiedźmy. Przepowiadają mu one, że zostanie królem, a Banko będzie ojcem królów.
Makbet nie wierzy w przepowiednię, ale kiedy zaczyna się ona realizować - awansuje, zostaje tanem Kawdoru (a ten tytuł przepowiedziały mu między innymi wiedźmy), bohater coraz poważniej myśli o objęciu tronu. Zwierza się swojej żonie, a Lady Makbet namawia go do popełnienia zbrodni na prawowitym władcy. Jest to tym łatwiejsze, że po wygranej bitwie, Duncan gości w zamku Makbeta - Inverness. Tam król ginie z ręki Makbeta, który przygotowuje zbrodnię wraz z żoną. Potem, po ucieczce królewskich synów za granicę w obawie o życie, Makbet podejmuje władzę. Wkracza na drogę zbrodni - musi zabić Banka w obawie, by nie rozeszła się wieść o ich spotkaniu z czarownicami i przepowiedni. Na jego polecenie ginie też Lady Makduf i jej synek, bo w ten sposób Makbet chce się zemścić na zwolenniku prawowitego następcy tronu, Makdufie.
Makbet jeszcze raz odwiedza czarownice, by upewnić się, że jego władzy nic nie zagraża. Wciąż odczuwa wyrzuty sumienia, nie może zaznać spokoju. Podobnie Lady Makbet, która popada w obłęd i popełnia samobójstwo. Po pokrętnej wróżbie czarownic Makbet wraca do swojej królewskiej siedziby w zamku Dunzynan. Sprzymierzone przeciw tyranowi wojska już otaczają zamek. Bohater ginie w pojedynku z Makdufem.
Hmm... genralalnie lubię Szekspira, naprawdę- bardzo typowo, nastąpiło to po przeczytaniu "Romea i Julii" Ta tragedia również bardzo mi się podobała, zwłaszcza przepowiednie i Lady Makbet Ocena nie wysoka, ze względu na to, że mimo wszystko jest do dramat...

6/10

W mrok to dojrzalsza, bardziej kunsztowna i jeszcze mroczniejsza kontynuacja powieści Andrieja Diakowa Do światła: dotychczas najlepszej – w opinii czytelników – książki w ramach projektu Uniwersum Metro 2033. Na oczach załogi Babla, pływającej platformy wiertniczej, mieszkańcy Moszcznego giną w ogniu eksplozji nuklearnej. Kto i dlaczego podniósł rękę na pokojową społeczność wyspy, niwecząc nadzieje na lepszą przyszłość dla garstki ocalałych z Katastrofy? Podejrzenie pada na mieszkańców petersburskiego metra, którzy otrzymują ultimatum: w ciągu tygodnia muszą ustalić winnych. Inaczej wszyscy podzielą los unicestwionej wyspy… Śledztwo spoczywa na barkach stalkera Tarana. Sytuację komplikuje niespodziewane zniknięcie Gleba, jego przybranego syna. Mnożą się pytania, a droga do prawdy jest trudna. Odpowiedzi są bowiem ukryte w mroku – na samym dnie ludzkiej duszy.

„Skażony świat, dzikie bestie, głód – to tylko opakowanie, tło, zewnętrzna strona mroku. Z tym nauczyliśmy się już walczyć. Prawdziwy mrok jest wewnątrz, w naszych głowach. I od niego wyzwolić się będzie znacznie trudniej”.

Kolejna część opowieści o Glebie i Taranie... i jeszcze lepsza! Przeżywałam, płakałam i niszczyłam razem z bohaterami, książka, o której długo nie da się zapomnieć

10/10