Biegnę przed siebie. Potykam się i upadam w błoto. Wstaję i biegnę dalej. Co ja zrobiłam mogłam zostać w domu. Dać się pobić. I być teraz w ciepłym łóżku. Co ja zrobiłam. Matura za sto dni a ja uciekam. Znów nie odrobię lekcji na jutro. Gdzie teraz pójdę?
Jestem w lesie. Opieram policzek o najbliższe drzewo. Czuję wilgotną chropowatą korę. Jest przyjemna. Zamykam oczy. Jestem bezpieczna. Po chwili zsuwam się w dół, obejmuje mnie ciemność.
Budzę się. Już prawie zmrok. Jest mi zimno cała przesiąkłam, drżę z przerażenia, zimna i samotności wyjmuję z plecaka ubrania na zmianę i szybko się przebieram. Co teraz? Gdzie ja teraz pójdę? Nie zadzwonię do Sławka. Mieszka w małym mieście gdzie wszyscy się znają. Jeśli pożyczy auto od rodziców, żeby po mnie przyjechać będę musiała się tłumaczyć... Jeśli jego rodzice się dowiedzą. Moi mnie skatują. Czasami marzę, żeby pobili mnie tak mocno, żebym już nigdy się nie obudziła.
Wyjmuję telefon z plecaka. Może zadzwonię do babci? Może oni mi pomogą. Może będę mogła u nich przenocować, choć przez jedną noc? Wybieram numer.
- Tak słucham?- Rozlega się głos mojego dziadka w telefonie. Wciągam powietrze.
-Cześć. Czy mogę przyjść porozmawiać?
-A kto mówi?
-Jowita. Jesteście dziś w domu?- Pytam
-Tak. Możesz wpaść.
Rozłączam rozmowę. To niedaleko. Powinien jeszcze kursować autobus do miejscowości, w której mieszkają moi dziadkowie. Zakładam na ramiona plecak i szybkim krokiem kieruję się na drogę wiodącą przez las prosto do przystanku. Moje włosy są wilgotne. Zakładam kaptur na głowę. Trochę cieplej.
Na tabliczce widzę godzinę kursu autobusu, nie spóźniłam się na szczęście. Jeszcze 15 minut. Wyjmuję z plecaka chusteczkę i wycieram błoto z moich butów. Pięknie, wyglądam jak żebrak i tak się czuję. Patrzę na telefon. Jest 17:00 i nikt nie dzwonił. Tak to normalne. Nie ma na świecie nikogo kto martwiłby się o mnie.
Wysiadam pod domem dziadków. Jest to dom w starym stylu budowany 50 lat temu. Pukam do drzwi. Babcia otwiera
-Wejdź moje dziecko
-Dziękuję - uśmiecham się smutno i zakładam kapcie podane przez babcię
-Chciałam pogadać
-Chodź do salonu
W powietrzu czuję charakterystyczny zapach starego domu, pomieszany z zapachem lawendy, i innych ziół które suszą moi dziadkowie. Siadam przy stole. Dziadkowie siadają na przeciwko mnie i patrzą na mnie z wyczekiwaniem.
- Mam problemy w domu- mówię patrząc im prosto w oczy. Tak bym chciała żeby mi uwierzyli.
-To znaczy?
- Nie mogę dogadać się z rodzicami. Oni... czy mogłabym u was przespać jedną noc? Tylko jedną. Może coś przemyślą przez ten czas. Możecie do nich zadzwonić i powiedzieć że tu jestem- patrzą na siebie znacząco, ich wzrok jest pusty kiedy spoglądają na mnie, zupełnie bez wyrazu- Myślę że wtedy będziemy mogli się dogadać, że nasze relacje się poprawią. Bardzo mi zależy proszę.
-Wnusiu... w rodzinach tak to jest, że ludzie czasami się nie dogadują...
-Ale oni znęcają się nade mną, biją mnie praktycznie za wszystko!
-Wnusiu.. tak jak już mówiłam tak to jest że ludzie w rodzinach się nie dogadują. Na pewno nie jest tak źle, pewnie przesadzasz
- Nie przesadzam! Naprawdę ja się boję tam wrócić! - Łzy spływają mi po policzkach a w klatce piersiowej szaleje serce jak jakieś dzikie zwierze które nie może się wydostać z klatki.
- Uspokój się, to się zdarza, problemy wieku nastoletniego
- Babciu- Patrzę na starszą kobietę z siwymi włosami, w moich oczach są łzy- czy ja mogę u was zostać na jedną noc? Proszę
- Jowitko... Wiesz... u nas nie ma za bardzo miejsca dla Ciebie
-Ale jak to? Przecież macie jeden wolny pokój z łóżkiem? Ten, w którym właśnie siedzimy- mówię nie dowierzając temu co właśnie usłyszałam, czuję się tak jakby moje serce rozpadło się na pół, czuję pustkę w środku - zawsze spałam tutaj kiedy byłam mała i rodzice zostawiali mnie u was na weekend..
- Tak ale teraz Twój wujek wraca czasami po pracy i nie chce siedzieć ze swoją żoną i dzieckiem w pokoju i przychodzi właśnie tu poleżeć i odpocząć, musi mieć przecież miejsce do odpoczynku
- Nie może jeden dzień poświęcić dla mnie?
-Jowitko lepiej będzie jak wrócisz do rodziców. Zaraz do nich zadzwonię, że byłaś u nas i żeby się nie martwili
- No tak- mówię i zaciskam dłonie w pięści- tak będzie najlepiej- wstaję, podnoszę plecak z ziemi i kieruję się do wyjścia.
- Jowitko! Może napijesz się herbatki może ciasteczko? - Słyszę za sobą
-Nie podziękuję -Odpowiadam i zbiegam ze schodów nawet nie zamykając za sobą drzwi. W środku czuję pustkę. Mrugam oczami by nie płakać. Biegnę na przystanek. Może jeszcze złapę autobus do "domu" w głowie mam ciągle słowa "nie ma tu dla Ciebie miejsca, nie ma miejsca, nie dla Ciebie" ...
Otwieram powoli drzwi od domu. Mam nadzieję że wszyscy śpią w środku panuje cisza. Nagle drzwi niebezpiecznie zblizaja się do mojej głowy. Widzę błysk. Dopiero po chwili orientuje się co się właśnie stało. Ojciec drzwiami ścisnął moja głowę z futryną. Siedzę na ziemi. Podrywa mnie do góry i rzuca mną o ścianę. Próję się zasłonić ale nagle ktoś łapie mnie za ręce i wykręca je do tyłu. To matka. Słyszę głos matki
-Wpierdol jej Józek tak że się nie podniesie
Włosy spadły mi na twarz nie mogę się bronić. W ganku gaśnie światło a on okłada mnie pięściami zawiniętymi w bandarz elastyczny i ręczniki żeby nie zostawić śladow. Boje się.
-Ty jebana dziwko Ty franco niemyta ty pizdo uciekasz! Uciekasz ? Ty jebana gówniaro to ja daję ci wszystko a Ty tak? Źle ci kurwo? Pieniądze masz książki masz ciuchy masz i jeszcze ci kurwo jebana źle?
- Jesteś hujem nie ojcem - mówię ze spokojem plując w niego krwią - nie mów tak o mnie! Sam jesteś dziwka i damskim bokserem- nie wytrzymuję do tej pory milczałam ale już nie mogę, jak oni mogą w ten sposób mnie traktować ? - A z ciebie co za matka? Zamiast mnie bronić trzymasz mnie żeby mógł zrobić mi gorszą krzywdę z Ciebie jest kurwa.
- Ty chujobciagaro - słyszę krzyk matki- my Ci pokazemy !
Oboje chwytają mnie za włosy i ciągną do pokoju po schodach.
Rzucają mną do mojego pokoju. Gaszą swiatło. Pewnie żeby sąsiedzi nie widzieli. Matka siada na mnie okrakiem łapie mnie za nadgarstki a ojciec kopię mnie i okłada pięściami bije wszędzie po twarzy i po piersiach. Słyszę chrupnięcie nosa. Będę musiała go później nastawić ...
-
Gusia:
-
jamnick:
Pokaż wszystkie (2) ›