Wpisy oznaczone tagiem "opowiadania" (1000)  

Szli w milczeniu. Było bardzo ciepło. Alexowi od pierwszej chwili spodobała się dziewczyna. Nie jest on typem nachalnego podrywacza, lecz chce zapunktować u niej na wszelakie sposoby. W oczach Lucy widział, że nie jest ona zwykłą nastolatką. Musiała wiele przejść, lecz nie chciał wnikać w szczegóły. Powoli dochodzili do celu.
- Odwróć się.- powiedział.- Zawiążę ci oczy chustą.
- Po co?- spytała drżącym głosem.
- Zobaczysz. To jest naprawdę magiczne miejsce, poczujesz to.
   Dziewczyna skinęła posłusznie głową I odwróciła się według rozkazu. Nie widząc czemu, ufała mu chociaż ledwo co go poznała. "To chyba przez to spojrzenie I uśmiech"- pomyślała.
- Daj rękę- powiedział zawiązawszy jej oczy.
   Szli jeszcze przez  jakieś 5 minut, aż Alex puścił dłoń dziewczyny I odszedł na chwilę pozostawiając  ją samą bez żadnych wyjaśnień. Lucy zlękła się, gdy chłopak nie wracał przez dłuższy czas. Nagle usłyszała jego głos, musiał z kimś rozmawiać.
- Alex? Długo jeszcze?- powiedziała głośno lekko zachrypniętym głosem. Nie chciała wyjść na rozpieszczoną księżniczkę więc dodała:- Wszystko w porządku?
- Tak, tak. Już jestem.- chwycił ją za rękę- Uważaj są tu schody. Schyl się lekko.- I objął ją ramieniem.
   O dziwo nie zaskoczył ją tym. Czuła się bezpiecznie, choć nie wiedziała co na nią czeka. Byli w jakimś zimnym, ciemnym tunelu, bynajmniej tak się czuła. Alex ponownie odszedł na chwilę, słychać było skrzypienie otwierających się drzwi. W tym momencie poczuła silny podmuch niemalże gorącego wiatru. Przeszła dwa kroki, kiedy Alex chwycił ją od tyłu.
- Jesteśmy na miejscu.
   Rozwiązał jej chustkę, która w mgnieniu oka odsłoniła niezwykły widok. Niezwykły to za mało powiedziane. Lucy zaparło dech w piersiach, nie mogła uwierzyć w to co właśnie widzi. Krajobraz nie do opisania. Coś na kształt ogromnego ogrodu o wielobarwnych drzewach, krzewach I zwierzętach chodzących gdzieniegdzie. W oddali widać było plaże I ocean o niesamowicie błękitnej wodzie takiej jak w ciepłych krajach. Wszystko to było otoczone jakąś magiczną aurą. Lucy nie wierzyła własnym oczom.
   - To niemożliwe- odparła po długiej chwili zdumienia.
   - A jednak- opowiedział Alex z uśmiechem, spoglądając razem z nią w dal.- Tu wszystko jest możliwe. Chodźmy usiąść na ławkę nad mostem, wszystko ci wyjaśnię.
   Dziewczyna dalej była pogrążona w marzeniach. "To nie dzieje się na prawdę. To tylko sen. Niedługo się obudzę I wszystko zniknie"- wmawiała sobie w myślach. Kiedy doszli do mostu dziewczyna zdążyła się otrząsnąć I zadawała mnóstwo pytań.
   - Gdzie my jesteśmy? Jak my tu się znaleźliśmy? Co to jest za miejsce? To nie dzieje się na prawdę, to tylko sen prawda?
   - Oj Lucy, mało wiesz o świecie. Wszystkiego dowiesz się w swoim czasie.- uśmiechnął się tak jak zawsze, po czym ujął jej dłoń I zapytał:- Pięknie tutaj prawda?
   - To wszystko mi się śni. To tylko moja wyobraźnia. To miejsce, ty, cały dzisiejszy dzień.
   Alex prychnął ze śmiechu.
   - Ty dalej nie wierzysz?- spytał ze zdumieniem.- Zaciągnij się powietrzem, czujesz to? Z każdym wdechem twoje ciało wypełnia si€ę euforią. To miejsce jest magiczne, pokażę ci coś.- Wstał I podszedł to pierwszego lepszego drzewa I chwycił ostry patyk. Wrócił, usiadłszy koło dziewczyny zapytał, a raczej stwierdził:- Daj mi twoją dłoń.
Przez chwilę patrzyła na niego pytająco. Wtedy dodał:
- Zaufaj mi- jego spojrzenie rozbrajało jej wszelkie zabezpieczenia, bez namysłu podała mu rękę. Uśmiechnął się przytakująco I jednym ruchem przeciął ostrzem naskórek jej dłoni. Dziewczyna odruchowo odsunęła się I miała zacząć krzyczeć, kiedy nagle zrozumiała, że nie czuje bólu. Spojrzała na rękę, krew przestała spływać I rana szybko się zabliźniła jakby nigdy jej nie było.